TRZECIA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU- ogłoszenia duszpasterskie od 7 do 14 marca 2021 roku
DRUGA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU – ogłoszenia duszpasterskie od 1 do 7 marca 2021 roku
Dziękuję Rodzinom za przygotowanie
kościoła.
W tym tygodniu kościół sprzątają
Rodziny zamieszkałe
przy ul. Jasnej.
W dalszym ciągu msze św.
w tygodniu sprawowane
będą o godz.18:00
w kaplicy Domu Parafialnym
z wyjątkiem
PIĄTKU.
W piątek DROGA KRZYŻOWA
o godz.17:30.
Gorzkie Żale w każdą niedzielę
po mszy św.z godziny 12.00
Rada Parafialna zwraca się z uprzejmą
prośbą o przekazanie 1 %
na Stowarzyszenie na Rzecz Budowy Kościoła
pw. św. Jadwigi Śląskiej w
na Lubaniu.
W tym tygodniu przypada.
PIERWSZY CZWARTEK MIESIĄCA– modlimy się
o powołania kapłańskie i zakonne
PIERWSZY PIĄTEK MIESIĄCA– od godz.9:00 do 12:00
odwiedzę chorych parafian, na życzenie rodziny.
Adoracja Najświętszego Sakramentu i spowiedź.
Po południu od godz.17-18 Adoracja Najświętszego
Sakramentu i spowiedź
PIERWSZA SOBOTA MIESIĄCA– msza św.o godz.9:00
Wstawienie Najświętszego Sakramentu
i modlitwa różańcowa.
I N T E N C J E M S Z Y ŚW.
w TYGODNIU
PONIEDZIAŁEK – o godz.18:00 msza św.
za zm.Andrzeja WYŁOGA
w 30 dniu po pogrzebie
WTOREK– intencja mszalna wolna
ŚRODA– o godz.18:00 za zm.syna Jacka
CZWARTEK o godz.18:00 za zm.męża Konstantego
w 1 rocznicę śm.
PIĄTEK- o godz.18:00 w intencji ŻYWEGO RÓZAŃCA
z Róż Męskiej
SOBOTA o godz.9:00 za zmarłych rodziców
Michalinę i Władysława PAŁASZ
NIEDZIELA,
godz.08:00– za zm.Melanie KOZIEŁ
i Janinę ANDRZEJEWSKĄ
godz.10:30-za zm.rodziców Bronisława i Stanisławę
DĘBOWY i Krystynę KŁOPOTEK
godz.12:00 za zm.Karola SZAFRANIEC
i za zmarłych z rodziny SZAFRANIEC
Dziękuję wszystkim Rodzinom za złożone ofiary
na budowę naszego kościoła
Bóg zapłać.
PIERWSZA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU – ogłoszenia duszpasterskie od 22 do 28 lutego 2021 roku
Dziękuję Rodzinom za przygotowanie
kościoła.
W tym tygodniu kościół sprzątają
Rodziny zamieszkałe
przy ul. Jana Pawła II.
W dalszym ciągu msze św.
w tygodniu sprawowane
będą o godz.17:00
w kaplicy Domu Parafialnym
z wyjątkiem
PIĄTKU.
W piątek DROGA KRZYŻOWA
o godz.16:30.
Gorzkie Żale w każdą niedzielę
po mszy św.z godziny 12.00
Rada Parafialna zwraca się z uprzejmą
prośbą o przekazanie 1 %
na Stowarzyszenie na Rzecz Budowy Kościoła
pw. św. Jadwigi Śląskiej w
na Lubaniu.
I N T E N C J E M S Z Y ŚW.
w TYGODNIU
PONIEDZIAŁEK – o godz.17:00 msza św.
za zmarłą Ewę GAJDA
w 1 rocz.śm.
WTOREK– w tym dniu msza św.
nie będzie sprawowana
ŚRODA– o godz.17:00 za zm.Stanisława SKWIECZYŃSKIEGO
1 rocznicę śmierci
CZWARTEK o godz.17:00 intencja wolna
PIĄTEK- o godz.17:00 za zm. Jadwigę NOWAK
w 30 dniu po pogrzebie
SOBOTA o godz.9:00 o ulgę w cierpieniu
dla dusz w czyśćcu cierpiących
NIEDZIELA,
godz.08:00– w intencji Filomeny w 90 rocznicę ur.
i Ryszarda w 93 rocznicy urodzin
godz.10:30-za zm.Helenę KUTROWSKĄ
w 7 rocz.śm.,jej rodziców i babcię Anielę
godz.12:00 w intencji Róż Różańcowych
i zmarłego ks.Czesława MISIEWICZ
Dziękuję wszystkim Rodzinom za złożone ofiary
na budowę naszego kościoła
Bóg zapłać.
SZÓSTA NIEDZIELA ZWYKŁA-ogłoszenia od 15 do 21 lutego 2021 roku
Dziękuję Rodzinom za przygotowanie
kościoła na dzisiejszą niedzielę.
W tym tygodniu kościół sprzątają
Rodziny zamieszkałe
przy ul. Agatowej
od nr 25 do końca ulicy.
W dalszym ciągu msze św.
w tygodniu sprawowane będą o godz.17:00
w kaplicy Domu Parafialnym
z wyjątkiem
ŚRODY POPIELCOWEJ
i PIĄTKU.
W tym tygodniu rozpoczynamy okres
WIELKIEGO POSTU,
który trwa od środy popielcowej do mszy św.
Wieczerzy Pańskiej włącznie.
W środę POPIELCOWĄ msze św. sprawowane
będą o godz.9:00 i 17:00.
Na każdej mszy św.posypanie głów popiołem.
Również w tym dniu obowiązuje nas POST ŚCISŁY.
W piątek DROGA KRZYŻOWA o godz.16:30.
Ofiarę na kwiaty do Bożego Grobu
można składać po każdej mszy św.
Gorzkie Żale w każdą niedzielę
po mszy św.z godziny 12.00
Rada Parafialna zwraca się z uprzejmą
prośbą o przekazanie 1 %
na Stowarzyszenie na Rzecz Budowy Kościoła
pw. św. Jadwigi Śląskiej w
na Lubaniu.
I N T E N C J E M S Z Y ŚW.
w TYGODNIU
PONIEDZIAŁEK – o godz.17:00 msza św.
za zmarłą Julią w 7 rocz.
i Michała w 43 rocz.śm.
z rodziny CZAJKOWSKICH
WTOREK– o godz. 09:00 msza św.
dziękczynno-błagalna
w intencji pewnej Rodziny
ŚRODA– o godz.9:00 za zm. Bolesława JANECZEK
i zm.rodziców Wandę i Bernarda
oraz brata Romana
o godz.17:00 z podziękowaniem Panu Bogu
za Łaskę zdrowia dla Pani Danuty
i o Boże Błogosławieństwo,
potrzebne Łaski dla Córek, Zięciów i Wnuków
CZWARTEK o godz.17:00 za dusze w czyśćcu cierpiące
PIĄTEK- o godz.17:00 za zm. Jadwigę STACHURSKĄ
SOBOTA o godz.9:00 intencja wolna
NIEDZIELA,
godz.08:00– za zm.Dorotę LASKOWSKĄ
w 30 dniu po pogrzebie
godz.10:30-za zm. Aldonę CHAWCHUNOWICZ
i zm.z rodziny CHAWCHUNOWICZ,
STASZYŃSKICH
i BACZANOWSKICH
godz.12:00 w intencji zm.syna Artura SZCZEPAŃSKIEGO
rodziców Stefanię i Józefa
oraz Eugenię z rodziny DIAKONIUK
Dziękuję wszystkim Rodzinom za złożone ofiary
na budowę naszego kościoła
Bóg zapłać.
Orędzie papieża Franciszka na XXIX Światowy Dzień Chorego 2021 r.
Jeden jest wasz Nauczyciel,
a wy wszyscy braćmi jesteście (Mt 23, 8).
Relacja zaufania u podstaw opieki nad chorymi
Drodzy Bracia i Siostry!
Obchody XXIX Światowego Dnia Chorego, które odbędą się 11 lutego 2021 r., we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, to odpowiedni moment, by zwrócić szczególną uwagę na chorych i na tych, którzy się nimi opiekują, zarówno w miejscach przeznaczonych na ich pielęgnację, jak i na łonie rodziny czy wspólnot. Nasze myśli kierujemy w szczególności do tych, którzy na całym świecie cierpią z powodu skutków pandemii koronawirusa. Wszystkim, zwłaszcza najuboższym i usuniętym na margines wyrażam moją duchową bliskość, zapewniając o trosce i miłości Kościoła.
-
Temat tego dnia czerpie inspirację z fragmentu Ewangelii, w którym Jezus krytykuje obłudę tych, którzy mówią, ale nie czynią (por. Mt 23, 1-12). Kiedy wiara sprowadza się do pustej retoryki, nie angażując się w historię i potrzeby drugiego, wówczas brakuje spójności między wyznawaną wiarą a prawdziwym życiem. Jest to poważne zagrożenie. Dlatego Jezus używa mocnych wyrażeń, aby ostrzec przed niebezpieczeństwem popadnięcia w bałwochwalstwo samego siebie i stwierdza: „Jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście” (w. 8).
Krytyka, którą Jezus kieruje do tych, którzy „mówią, a nie czynią” (w. 3) jest zbawienna zawsze i dla wszystkich, ponieważ nikt nie jest odporny na zło obłudy, zło bardzo poważne, które uniemożliwia nam rozwój jako dzieci jedynego Ojca, powołane do życia powszechnym braterstwem. Wobec sytuacji potrzeby brata i siostry, Jezus przedstawia wzór zachowania całkowicie przeciwny obłudzie. Proponuje, by zatrzymać się, wysłuchać, nawiązać bezpośrednią i osobistą relację z drugim człowiekiem, poczuć dla niego czy dla niej empatię i wzruszenie, zaangażować się w jego cierpienie do tego stopnia, by zatroszczyć się o niego w posłudze (por. Łk 10, 30-35).
-
Doświadczenie choroby sprawia, że odczuwamy naszą bezradność, a jednocześnie wrodzoną potrzebę drugiego człowieka. Jeszcze wyraźniejszym staje się fakt, iż jesteśmy stworzeniem i w sposób oczywisty odczuwamy naszą zależność od Boga. Gdy jesteśmy chorzy, niepewność, strach a niekiedy przerażenie przenikają bowiem nasze umysły i serca. Znajdujemy się w sytuacji bezsilności, ponieważ nasze zdrowie nie zależy od naszych zdolności ani od naszego „zatroskania” (por. Mt 6, 27).
Choroba narzuca pytanie o sens, które w wierze skierowane jest do Boga: pytanie, które szuka nowego znaczenia i nowego kierunku dla egzystencji, a które niekiedy nie od razu może znaleźć odpowiedź. W tych żmudnych poszukiwaniach nie zawsze są w stanie nam pomóc przyjaciele i krewni.
Symboliczna pod tym względem jest biblijna postać Hioba. Jego żona i przyjaciele nie potrafią towarzyszyć mu w nieszczęściu, wręcz przeciwnie, oskarżają go, potęgując jego samotność i zagubienie. Hiob wpada w stan opuszczenia i niezrozumienia. Ale właśnie poprzez tę skrajną kruchość, odrzucając wszelką obłudę i obierając drogę szczerości wobec Boga i wobec innych, sprawia, że jego uporczywe wołanie dociera do Boga, który w końcu odpowiada, otwierając przed nim nową perspektywę. Potwierdza, że jego cierpienie nie jest naganą ani karą, nie jest też stanem oddalenia od Boga ani oznaką Jego obojętności. Zatem z poranionego i uzdrowionego serca Hioba wypływa ta tętniąca życiem i wzruszająca wypowiedź, skierowana do Pana: „Dotąd Cię znałem ze słyszenia, obecnie ujrzałem Cię wzrokiem” (42, 5).
-
Choroba ma zawsze oblicze, i to nie tylko jedno: ma oblicze każdego chorego i każdej chorej, także tych osób, które czują się lekceważone, wykluczone, ofiar niesprawiedliwości społecznej, która odmawia im praw podstawowych (por. Fratelli tutti, 22). Obecna pandemia ujawniła wiele nieprawidłowości w systemach opieki zdrowotnej oraz braki w zakresie pomocy udzielanej chorym. Osoby starsze, najsłabsze i najbardziej bezbronne nie zawsze mają zapewniony dostęp do opieki i nie zawsze odbywa się to w sposób sprawiedliwy. Zależy to od decyzji politycznych, sposobu zarządzania zasobami i zaangażowania osób zajmujących odpowiedzialne stanowiska. Inwestowanie środków w leczenie i opiekę nad chorymi jest priorytetem związanym z zasadą, że zdrowie jest podstawowym dobrem wspólnym. Jednocześnie pandemia uwydatniła poświęcenie i wielkoduszność pracowników służby zdrowia, wolontariuszy, pracowników i pracownic, księży, zakonników i zakonnic, którzy dzięki profesjonalizmowi, ofiarności, poczuciu odpowiedzialności i miłości bliźniego pomagali, pielęgnowali, pocieszali i służyli wielu osobom chorym i ich rodzinom. To milcząca rzesza mężczyzn i kobiet, którzy postanowili spojrzeć na te oblicza, troszcząc się o rany pacjentów, których odczuwali jako bliskich z racji wspólnej przynależności do rodziny ludzkiej.
Bliskość jest tak naprawdę cennym balsamem, który daje wsparcie i pocieszenie tym, którzy cierpią w chorobie. Jako chrześcijanie, przeżywamy bliskość jako wyraz miłości Jezusa Chrystusa, Dobrego Samarytanina, który ze współczuciem stał się bliskim każdego człowieka zranionego przez grzech. Zjednoczeni z Nim przez działanie Ducha Świętego jesteśmy powołani, by być miłosierni jak Ojciec i miłować zwłaszcza naszych braci chorych, słabych i cierpiących (por. J 13, 34-35). Przeżywamy tę bliskość nie tyko osobiście, ale także w formie wspólnotowej. Braterska miłość w Chrystusie rodzi bowiem wspólnotę, która potrafi leczyć, która nikogo nie opuszcza, która włącza i przyjmuje przede wszystkim najsłabszych.
W związku z tym chciałbym przypomnieć o znaczeniu solidarności braterskiej, która wyraża się konkretnie w służbie i może przybierać różne formy, które wszystkie są ukierunkowane na wspieranie naszego bliźniego. „Służenie oznacza troszczenie się o osoby słabe w naszych rodzinach, w naszym społeczeństwie, w naszym narodzie” (Homilia na placu Rewolucji w Hawanie, 20 września 2015 r.: L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 10 (376)/2015, s. 23). W tym zaangażowaniu każdy jest w stanie „zostawić na boku swoje dążenia, oczekiwania, swoje pragnienia bycia wszechmocnym w obliczu konkretnego spojrzenia najsłabszych. […] Służba zawsze patrzy w twarz brata, dotyka jego ciała, czuje jego bliskość, a nawet w pewnych przypadkach «znosi» ją i zabiega o rozwój brata. Dlatego służba nigdy nie jest ideologiczna, ponieważ nie służy się ideom, ale służy się osobom” (por. tamże).
-
Dla dobrej terapii decydujące znaczenie ma aspekt relacyjny, dzięki któremu można mieć podejście całościowe do chorego. Docenianie tego aspektu pomaga również lekarzom, pielęgniarkom, specjalistom i wolontariuszom, aby otoczyć opieką osoby cierpiące, aby im towarzyszyć w procesie uzdrowienia, dzięki relacji międzyosobowej, opartej na zaufaniu (por. Nowa Karta Pracowników Służby Zdrowia [2016], 4). Chodzi zatem o ustanowienie paktu między osobami potrzebującymi opieki a tymi, którzy się nimi opiekują; paktu opartego na wzajemnym zaufaniu i szacunku, szczerości i dyspozycyjności, aby przezwyciężyć wszelkie bariery obronne, umieścić w centrum godność chorego, chronić profesjonalizm pracowników służby zdrowia i utrzymywać dobre relacje z rodzinami pacjentów.
To właśnie ta relacja z osobą chorą znajduje niewyczerpane źródło motywacji i mocy w miłości Chrystusa, jak pokazuje tysiącletnie świadectwo mężczyzn i kobiet, którzy stali się świętymi służąc chorym. Z tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa wypływa bowiem ta miłość, która potrafi nadać pełen sens zarówno sytuacji pacjenta, jak i tego, kto się o niego troszczy. Zaświadcza o tym wielokrotnie Ewangelia, ukazując, że uzdrowienia dokonane przez Jezusa nigdy nie są gestami magicznymi, lecz zawsze są owocem spotkania, relacji międzyosobowej, w której dar Boży, ofiarowany przez Jezusa, odpowiada na wiarę osoby, która go przyjmuje, co podsumowują słowa, które Jezus często powtarza: „twoja wiara cię ocaliła”.
-
Drodzy bracia i siostry, przykazanie miłości, które Jezus pozostawił swoim uczniom, znajduje konkretną realizację także w relacji z chorymi. Społeczeństwo jest bardziej ludzkie, jeśli potrafi bardziej zatroszczyć się o swoich słabych i cierpiących członków, a zdoła czynić to skutecznie będąc ożywione miłością braterską. Dążmy do tego celu i sprawmy, aby nikt nie został pozostawiony sam sobie, aby nikt nie czuł się wykluczony lub opuszczony.